Αγαπημένα παιχνίδια των γονιών μας

Μήλα

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Τα παιδιά χωρίζονται σε δυο ομάδες. Η μια ομάδα κάθεται πάνω και κάτω. Η άλλη ομάδα μπαίνει στη μέση. Με μια μπάλα προσπαθούν να πετύχουν τα παιδιά που είναι στη μέση. Όποιο παιδί το πετύχουν με την μπάλα βγαίνει από το παιχνίδι, εκτός κι αν καταφέρει να την πιάσει. Τότε κερδίζει μια ζωή. Όταν μείνει μόνο ένας παίχτης τότε πετούν 12 φορές την μπάλα. Αν τον κάψουν χάνει η ομάδα του. Αν όμως δεν τον κάψουν τότε νικάει η ομάδα κι παίζει ξανά.

Κουτσό

Κάθε παιδί ρίχνει την πέτρα που πάει σε έναν αριθμό. Πρέπει τότε να πάει κουτσαίνοντας χωρίς να πατήσει στο κουτί με την πέτρα. Αν κατεβάσει το πόδι του χάνει. Στο γυρισμό παίρνει την πέτρα κι βγαίνει κουτσαίνοντας από το σχήμα.

Νορμανδία

Τα παιδιά χωρίζεται σε ίσες ομάδες. Η μια ομάδα τα φυλάει ενώ τα παιδιά της άλλης τρέχουν να κρυφτούν. Η πρώτη ομάδα αρχίζει να ψάχνει πού έχουν κρυφτεί και κάθε φορά που πιάνει έναν τον πάει στη φυλακή, όπου υπάρχει ένας φύλακας. Η δεύτερη ομάδα έχει τη δυνατότητα να ελευθερώσει τους παίχτες της. Το παιχνίδι τελειώνει με τη φυλάκιση όλων των παιχτών.

Μακριά γαϊδούρα

Τα παιδιά χωρίζονται σε δύο ομάδες. Η μία ομάδα παριστάνει τη μακριά γαϊδούρα σκύβοντας ο ένας πίσω από τον άλλο. Η δεύτερη ομάδα πηδάει πάνω στις πλάτες της πρώτης ομάδας. Πρέπει να χωρέσουν όλοι γι? αυτό και ο πρώτος που πηδάει πρέπει ν? αφήσει χώρο για τους υπόλοιπους. Εάν δεν τα καταφέρουν χάνουν και γίνονται αυτοί η μακριά γαϊδούρα.

Τα αγαλματάκια

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Τα παιδιά ζωγραφίζουν στο πάτωμα μια γραμμή και πίσω από αυτή στέκονται όλα, το ένα δίπλα στο άλλο. Ένα παιδί-φύλακας βρίσκεται απέναντί τους με γυρισμένη την πλάτη και λέει: «Αγαλματάκια, αγαλματάκια είστε όλοι στη σειρά;» Αν η απάντηση είναι «είμαστε», τότε συνεχίζει λέγοντας «ένα, δύο τρία πράσινο φως» που σημαίνει ότι μπορούν να κινηθούν ή λέει «ένα, δύο τρία κόκκινο φως» που σημαίνει να μείνουν ακίνητοι σαν αγαλματάκια. Όποιο παιδί κινηθεί χάνει και βγαίνει από το παιχνίδι. Όμως κάθε φορά που το παιδί-φύλακας γυρίζει την πλάτη τα άλλα το πλησιάζουν απειλητικά και προσπαθούν να το χτυπήσουν. Όταν τα καταφέρουν, εκείνο τρέχει κι αν καταφέρει να πιάσει κάποιο παιδί γίνεται ο καινούριος φύλακας.

Ψείρες

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Γύρω στα δέκα παιδιά παίρνουν και από κάποιο όνομα χώρας το καθένα. Ένα μετά από κλήρωση κρατά την μπάλα και πετώντας την ψηλά φωνάζει το όνομα μιας χώρας. Το παιδί με το όνομα αυτό πρέπει να πιάσει τη μπάλα και γρήγορα να πει «ένα, δύο, τρία στοπ». Τα άλλα προσπαθούν να απομακρυνθούν έτσι ώστε το παιδί με την μπάλα να μην μπορεί να τους κάψει. Όποιον όμως πετύχει πετώντας την μπάλα, αποκτά μια ψείρα. Στις πέντε ψείρες καίγεται και βγαίνει από το παιχνίδι.

έγραψαν οι μαθητές της Β΄τάξης

Δαβιτίδης  Ανδρέας
Δαγλαρτζή  Χαρίκλεια
Ευφραιμίδης  Παναγιώτης
Καλογιαντσίδης  Δημήτριος
Κεμανετζίδου  Αναστασία-Παρθένα
Κουτσουρίδου  Νικολέτα
Λαζαρίδης  Αλέξανδρος
Λαπουρίδου  Νίνα
Μελίδης  Ιωάννης
Νταράκη  Ζωή
Παπαγερίδου  Βενετία
Πατρίκη  Ελένη
Ρεΐνογλου  Παύλος
Σταμπούλης  Δημήτριος
Τουσίδης  Αθανάσιος
Τσαουσάι  Τζούλια