Η κυρα-Κακή και οι δώδεκα μήνες

  Μια φορά κι έναν καιρό ήταν η κυρα-Κακή. Είχε μοβ μαλλιά, μεγάλη μύτη και καθόλου δόντια. Φορούσε σκουλαρίκια, παλιά ρούχα και έμενε σε μια καλύβα γεμάτη έντομα και ιστούς αράχνης. Δε χαμογελούσε ποτέ και κάθε φορά που μιλούσε έλεγε κακίες.

  Μια μέρα ανέβηκε βρίζοντας το βουνό, γιατί είχε κουραστεί κι έπρεπε να μαζέψει ξύλα. Τότε συνάντησε κάποια παλικάρια και σκέφτηκε να τα βάλει να της μεταφέρουν τα ξύλα της μέχρι την καλύβα.

-Γεια σας παλικάρια μου, ποιοι είστε;

-Είμαστε οι δώδεκα μήνες του χρόνου γιαγιούλα. Τι κάνεις εδώ;

-Ήρθα να μαζέψω ξύλα και πρέπει να τα πάω στο σπίτι μου.

-Θα σε βοηθήσουμε εμείς.

  Οι δώδεκα μήνες μάζεψαν τα ξύλα, τα φορτώθηκαν και κατηφόρισαν το βουνό. Μετά από ώρες έφτασαν στο σπίτι της κυρα-Κακής.

-Γιαγιούλα, θα μας δώσεις λίγο νερό που κουραστήκαμε από το περπάτημα;

-Άι φύγετε από δω. Μακριά μου.

-Τι συμβαίνει γιαγιούλα, γιατί μιλάς έτσι; Εμείς μόνο καλό σου κάναμε.

-Εσείς μόνο κακό ξέρετε να κάνετε. Ο Γενάρης με τα χιόνια του με κρυώνει. Ο Φλεβάρης, ο κουτσός με το καρναβάλι με ξεκουφαίνει. Ο Μάρτης μια ζέστη μια κρύο με τρελαίνει. Ο Απρίλης με το Πάσχα όλο δώρα κι έξοδα είναι. Ο Μάης με τα λουλούδια μού φέρνει αλλεργία και όλο φτερνίζομαι. Ο Ιούνης και ο Ιούλης με τον καύσωνα δεν μπορώ να πάρω ανάσα. Ο Αύγουστος φέρνει το τέλος των διακοπών, ενώ ο Σεπτέμβρης όλο δουλειές, σχολείο και φασαρία. Τα παιδιά με ξεκουφαίνουν. Ο Οκτώβρης και ο Νοέμβρης όλο βρέχει, βρέχει και δε λέει να σταματήσει. Όσο για το Δεκέμβρη, ντιν νταν, γιορτές, κάλαντα, γέλια, δώρα και παιδικές απαίσιες φωνές. Κι εκείνος ο γέρος που κάθε φορά με την αλλαγή του χρόνου έρχεται και γεμίζει ο τόπος κουτιά και κορδέλες τι αχώνευτος που είναι!

  Άκουσαν την κυρα-Κακή οι δώδεκα μήνες κι έφυγαν στενοχωρημένοι. Μετά από λίγες ώρες συνάντησαν το γερο-Χρόνο και του είπαν όλα όσα είχαν συμβεί. Τότε εκείνος αποφάσισε να πάει στην κυρα-Κακή και να την τιμωρήσει.

  Σε λίγο ήταν μπροστά της. Όταν τον είδε εκείνη τρόμαξε. Ο γερο-Χρόνος ήταν πανύψηλος με μακριά άσπρα γένια κι ένα ραβδί στο χέρι του.

-Από δω και μπρος σε διατάζω να έχεις πάντα το σπίτι σου καθαρό. Να κάνεις από το πρωί μέχρι το βράδυ δουλειές και να μην μπορέσεις ποτέ ξανά να μιλήσεις σε κανέναν.

  Έτσι η κυρα-Κακή συμμορφώθηκε και δεν ξανακούστηκε η φωνή της.

το παραμύθι έφτιαξαν οι μαθητές της Β? τάξης

τη ζωγραφιά ο Ρεΐνογλου Παύλος