Κεφαλονιά ? το νησί των αντιθέσεων ?

Κεφαλονιά  Η Κεφαλονιά είναι το μεγαλύτερο νησί από τα Επτάνησα και βρίσκεται νότια από τη Λευκάδα και την Ιθάκη και βόρεια από τη Ζάκυνθο. Είναι νησί ορεινό με σημαντικότερο βουνό τον Αίνο που έχει ύψος 1626 μέτρα και είναι σκεπασμένος από μια μοναδική ποικιλία ελάτου. Έχει λιγοστές πεδιάδες και πολλούς κόλπους και ακρωτήρια.

  Η Κεφαλονιά είναι νησί των αντιθέσεων. Έχει ακρογιάλια, ήρεμα και απάνεμα, είναι καταπράσινη, αλλά έχει και ακτές που πέφτουν απότομα στη θάλασσα φέρνοντας ίλιγγο και βουνοπλαγιές βαθύσκιωτες και μαύρες από τα έλατά της.

  «Νησί της παραξενιάς» την έχουν αποκαλέσει, επειδή παρουσιάζει μερικά ασυνήθιστα φαινόμενα με τα οποία κατά καιρούς ασχολήθηκαν οι επιστήμονες αλλά δε βρήκαν για όλα ικανοποιητικές εξηγήσεις. Η λίμνη Άβυθος στο Πυργί έλεγαν πολύ παλιά ότι δεν είχε βυθό. Σήμερα το βάθος της είναι γνωστό.

  Η Κουνόπετρα ένας βράχος που εξέχει από τη θάλασσα, νότια από το Ληξούρι, κάποτε είχε μια αδιάκοπη ρυθμική κίνηση. Μετά όμως τους ισχυρούς σεισμούς του 1953, η κίνηση σταμάτησε.

  Οι ονομαστές Καταβόθρες βορινά από το Αργοστόλι, όπου το νερό της θάλασσας χύνεται σε μεγάλες ρωγμές κοντά στην ακτή.

  Μεγάλη δημοσιότητα έχουν πάρει και τα φίδια του Μαρκόπουλου, χωριού στα νοτιοανατολικά της Κεφαλονιάς. Τα φίδια είναι μικρά και ακίνδυνα κι εμφανίζονται στη μέση του Αυγούστου. Παλιότερα κυκλοφορούσαν μέσα στους δρόμους και πήγαιναν στην εκκλησία, στην εικόνα της Παναγίας.

Η παρουσία ανθρώπινης ζωής στο νησί εντοπίζεται για πρώτη φορά γύρω στα 50000 χρόνια π.Χ., σε μια περίοδο κατά την οποία η στάθμη της θάλασσας ήταν τουλάχιστον εκατό μέτρα χαμηλότερα από τη σημερινή και η Κεφαλονιά, όπως και άλλα Ιόνια νησιά, ήταν ακόμη ενωμένη με την απέναντι ελληνική ηπειρωτική χώρα και την ιταλική Χερσόνησο.

  Στις αρχές του 2ου αιώνα π.Χ. η Κεφαλονιά γίνεται στόχος των επεκτατικών βλέψεων της Ρώμης. Ακολούθησαν άγριες επιθέσεις και λεηλασίες πειρατών, χρόνια Φραγκοκρατίας, Ενετοκρατίας, γαλλικής κυριαρχίας, Ρωσοτουρκικής παρέμβασης, δεύτερης γαλλικής κυριαρχίας και αγγλοκρατίας.  Οι Κεφαλλονίτες αγωνιστές πάντα, ήταν παρόντες στον Αγώνα του 1821 και όταν το 1848 ανακηρύχθηκε στο Παρίσι η Γαλλική Δημοκρατία οι φιλελεύθεροι Κεφαλλονίτες άρχισαν να δραστηριοποιούνται. Στην Κεφαλονιά ιδρύθηκε το Ριζοσπαστικό κόμμα που ήταν πρωτοστάτης της ιδέας της ένωσης του νησιού με την Ελλάδα.      Ακολούθησαν διωγμοί, εξορίες ώσπου να παραδοθούν τα Επτάνησα στην Ελλάδα από τους Άγγλους.

  Στις 12 Αυγούστου 1953 ημέρα Τετάρτη και ώρα 11.20 το πρωί ο Εγκέλαδος χτυπά την Κεφαλονιά. Ο σεισμός ήταν 6,5-7 Ρίχτερ και  είχε διάρκεια 58 δευτερόλεπτα. Η σεισμική δόνηση επέφερε ολοκληρωτική καταστροφή. Η κατάσταση όλου του νησιού ήταν τραγική. Ο όγκος των καταστροφών πρωτοφανής, εκατοντάδες νεκροί, τραυματίες μέσα στα ερείπια.

  Σήμερα ερείπια και ενθύμια περασμένων αιώνων είναι διάσπαρτα παντού και τα λαϊκά τους πανηγύρια δεν έχουν την παλιά αίγλη. Η νότια περιοχή του νησιού είναι πιο αναπτυγμένη. Εδώ βρίσκονται μεγάλες πόλεις και εκατοντάδες κεφαλλονίτικα χωριά. Μόνο σε μερικά χωριά βόρεια μπορεί κανείς να συναντήσει περισσότερα αρχιτεκτονικά παραδοσιακά στοιχεία.

  Πρωτεύουσα του νησιού είναι το Αργοστόλι από το 1757, μία από τις ομορφότερες επαρχιακές πόλεις της Ελλάδας με πληθώρα καινούρια μεγαλοπρεπή κτίρια. Αξίζει να επισκεφτεί κανείς το Αρχαιολογικό μουσείο, το Λαογραφικό, το Τοπικό Ιστορικό Αρχείο Κεφαλληνίας, τη Συλλογή της Μητρόπολης, την «Κοργιαλένειο» βιβλιοθήκη. Μπορείς ακόμη να κάνεις εκδρομές. Να επισκεφτείς τις Καταβόθρες, να κάνεις το γύρο του Κουτάβου με τη λιμνοθάλασσα και την αρχαία Κράνη. Να πας στους Μυκηναϊκούς τάφους και το μεσαιωνικό κάστρο του Αγίου Γεωργίου. Έχει έκταση 16000 τετραγωνικά μέτρα, περίμετρο τειχών 600 μέτρα και βρίσκεται σε ύψος 320 μέτρων από την επιφάνεια της θάλασσας.

  Ακόμη εδώ είναι και το σπήλαιο του Αγίου Γεράσιμου που είναι προστάτης του νησιού. Ο Άγιος Γεράσιμος έζησε το 16ο αιώνα και την ημέρα της γιορτής του μαζεύονται πολλοί προσκυνητές για να γιορτάσουν την επέτειο της Κοίμησής του στο μοναστήρι του στα Ομαλά.

  Νοτιοανατολικά του Αργοστολίου ο δρόμος οδηγεί στη Σκάλα, ένα χαριτωμένο παραθαλάσσιο χωριό με καθαρή αμμουδιά και πολλούς ορμίσκους.

  Ο δρόμος συνεχίζει και οδηγεί βορειοανατολικά στον Πόρο. Τα τελευταία τέσσερα χιλιόμετρα που διατρέχουν το «Στενό του Πόρου» χαρίζουν αλησμόνητη φυσιολατρική εμπειρία. Είναι κάτι αντίστοιχο με την κοιλάδα των Τεμπών σε μικρογραφία. Άφθονη βλάστηση, δασωμένες πλαγιές, ρυάκια, νερόμυλοι, χείμαρροι σχεδιάζουν εικόνες μοναδικής ομορφιάς. Η παράδοση εδώ μιλάει για τον Ηρακλή που λένε ότι περπάτησε στα μέρη κι αυτό φαίνεται στα διάφορα βαθουλώματα πάνω στους βράχους και άλλα σημάδια παρόμοια στην πεδιάδα από τα υπερφυσικά πόδια του.

  Ο Πόρος είναι λιμάνι με μικρά πλοία και μια από τις μεγαλύτερες και ομορφότερες παραλίες του νησιού.

  Βορειοανατολικά από το Αργοστόλι ένας άλλος δρόμος σε οδηγεί στο μοναστήρι του Αγίου Γεράσιμου και από εκεί στη Σάμη ένα από τα σημαντικότερα παραθεριστικά θέρετρα της Κεφαλονιάς. Σπήλαια, βάραθρα, όρμοι, χωριά ξεπροβάλουν παντού. Γνωστή εδώ είναι η παραλία του Μύρτου με τις ολοστρόγγυλες πέτρες στην παραλία του, τα μπλε νερά του και τον πανύψηλο βράχο από πάνω του.

  Βορειοδυτικά φτάνουμε στην Άσσο, χτισμένη στο λαιμό της ομώνυμης μικρής χερσονήσου. Εδώ στο τέλος του 16ου αιώνα οι Ενετοί έχτισαν ένα φρούριο που σήμερα διατηρούνται τα ερείπιά του. Η θέα από εδώ είναι φαντασμαγορική.

  Ο δρόμος συνεχίζει βορειότερα περνώντας από χωριά και καταλήγει στο Φισκάρδο ένα λιμάνι  μοναδικό με κυπαρίσσια και ειδυλλιακούς έρημους κολπίσκους.  Ο τόπος εδώ θυμίζει πίνακα ζωγραφικής όπου ο καλλιτέχνης έπλασε ένα όνειρο. Μπορεί κανείς πέρα από το ιδιαίτερα καλό φαγητό στην ταβέρνα της Τασίας(καλό φαγητό υπάρχει σε όλο το νησί) να επισκεφτεί ερείπια μιας βυζαντινής εκκλησίας, μια πέτρινη σαρκοφάγο, ανάγλυφο με απεικόνιση των Διοσκούρων και μια κοιλότητα στο βράχο, με πλάτος 2,3μ. και βάθος 2,4μ., που οι ντόπιοι την έχουν ονομάσει «θρόνο της βασίλισσας Φισκάρδας».

  Τέλος το γνωστό σε όλους Ληξούρι όπου μπορεί κανείς να φτάσει με φεριμπότ από το Αργοστόλι, μετά από μια όμορφη διαδρομή 25 λεπτών. Το Ληξούρι είναι η δεύτερη σε πληθυσμό πόλη της Κεφαλονιάς με άνετους καθαρούς δρόμους, πλατείες, κήπους κι έναν ξεροπόταμο που χωρίζει την πόλη στη μέση και τα δύο μέρη της ενώνονται με μικρές γέφυρες.

  Αυτή λοιπόν είναι η όμορφη Κεφαλονιά που αξίζει να την επισκεφτείτε φέτος το καλοκαίρι. Αν όμως βιαστείτε και πάτε εκεί την Πρωτομαγιά, ένα στεφάνι από πολύχρωμα ανοιξιάτικα λουλούδια, βότανα και σκόρδα θα δείτε στις πόρτες των σπιτιών. Είναι αρχαίο έθιμο για το γιορτασμό της άνοιξης όπου τα άνθη μπλέκονται με τα σκόρδα που προστατεύουν το σπίτι από την κακοτυχία και το μάτιασμα.

  Απολαύστε τις ομορφιές της, αναπνεύστε τον καθαρό γεμάτο αρμύρα αέρα της και νιώστε ελεύθεροι πάνω στους ορεινούς όγκους της κοιτώντας την καταγάλανη θάλασσα.


Έγραψαν τα παιδιά της Ε΄τάξης …

Ανδρέας Πηλιανίδης – Χαρά Στουγιάννη

Χρύσα Διγγιλούδη – Νίκος Βαλαβάνης

3 Replies to “Κεφαλονιά ? το νησί των αντιθέσεων ?”

  1. avatar
    Απόστολος Βουτσινάς says:

    Καταπληκτικό άρθρο παιδιά!!!!!!!!!

Comments are closed.